KIZIMDAN UYARI

İnsan yurt dışında yaşayınca ister istemez ülkesinde olup bitenleri takip etmek istiyor. Akşam eve geldiğimiz de ben ve eşim haliyle Türkiye gündemini haber bültenlerinden takip ediyoruz. 

Dün gece tam bir kanalın haber bültenini izliyordum. Kızım yanıma geldi ve "Baba" dedi. "Efendim kızım" dedikten sonra kızıma döndüğümde "kızgınlıkla ve yine mi"  yüz ifadesi ile "Yine mi haber izliyorsun. Lütfen  televizyonu kapatırmısın." dedi. 

"Neden kızım?" diye sorduğum da "Hep kavga, hep ağlayan insanlar, hep savaş ve hep kötü sözler var " dedi. 

O an sanki biri kafamdan aşağıya buz gibi bir kova suyu döktü verdi.  

O an saniyeler bir düşünce şeridi oldu benim için ve hızla kafamın için de belirmeye başladı. 

Ve televizyonu hemen kapattım.

İçimi 6 yaşındaki bir çocuğun erdemliği ve  

gerçekçiliği ile yaşama bakamamamızın hüznü ve endişesi kapladı. 

Düşünsenize Türkiye de çocuklarımıza yaşattığımız ve gelecekte bırakacağımız ülke de siyasi kavgalar, küfür, tecavüzler(her yaşta), terör, yitirilmiş değerler, kuralsızlık sonucu trafik kazalarında yitirilen canlar var. 

Ve biz bunu içinde bulunduğumuz korkunç gerçeğin farkın da olmadan haber bültenlerinde her gece adeta bir film seyreder gibi izliyoruz hatta hayatın içinde birebir yaşıyoruz. 

İşte bu yüzden her geçen gün ülke olarak daha büyük bir batağın içine saplanıyoruz. 

Peki çözüm ve kurtuluş nasıl?

Çocuklarımızın gözü ile yaşama ve dünya ya bakmak ve harekete geçmektir.

Unutmayalım ki zamanın da hepimiz birer çocuktuk. 

Teşekkürler KIZIM.